Vurige gedichten Markt Maastricht
De ´eeuwige´ vlam bij het standbeeld van ingenieur Minckelers op de Markt van Maastricht brandt niet meer. Vanaf 5 september 2013 kan men de fakkel tijdelijk ontsteken door een muntstuk te gooien in een vuurautomaat bij het standbeeld. Men krijgt dan als dank één van de onderstaande 16 gedichten cadeau. Op verzoek van gemeente Maastricht benaderde stichting Dichter in Beeld dichters van naam die enige band hebben met het zuiden in het algemeen en/of Maastricht in het bijzonder. Omdat de gedichten door de vuurautomaat op kassabonnetjes worden geprint, mocht het gedicht maximaal 5 regels en 30 woorden tellen. Enthousiast namen de uitgenodigde dichters deze opdracht aan. Onder hen is de Maastrichtse romanschrijver en columnist Ad van Iterson die bij deze gelegenheid als dichter debuteert.
De 16 gedichten voor de vuurautomaat bij het standbeeld van ir. Minckelers op de Markt van Maastricht:
/
Open in het ochtendgloren de dunne sluiers
boven deze stad, laat tot ’s nachts de oude
huizen sprankelen bij knisperende verhalen,
gestreeld door het spel van vuur en vlam.
Frans Budé
/
Het donkert om je, als vanouds.
Maar ergens in de stad brandt
nog een licht, dat je pas ziet
wanneer je weggeeft wat je hebt,
wat je verhindert om te zien.
Paul Hermans
/
Markt Maastricht
Het Mooswief draagt geen groente
in haar mand: kool en prei van steen.
Aan Minckeleers' hand ontspruit vers vuur:
vrucht van zijn verstand.
Wiel Kusters
/
LOFDICHT
Minckelers, al een eeuw lang stadsgezicht,
ontdekte de schriftuur van licht en vuur
in steenkoolgas, dat zon bracht in de nacht
en warmte gaf aan de inwoners van Tricht
Ton van Reen
/
PRIVATE
Gedenk Minckelers, ex-Maagden van Maastricht
die eens de vurige gaslach van God
heeft uitgerekend - bij het licht
van uw wakkere bruiloftslampjes
op uw dwaze struisvogelkonten!
Manuel Kneepkens
/
elke dag vang ik 't vuur
op een straathoek, langs de rivier of op het plein
simpel, onbeduidend, als de warmte van de zon
dit is mijn stad, hier zal ik sterven
Maarten van den Berg
/
Verbrand
Ik ben de uitvinder van lichtend gas
Uit de tijd van gewogen zeden en verstand
Schenk ik zicht, maar betaalde ook mijn prijs:
Mijn wapperend vuur heeft mijn gezicht verbrand.
Ad van Iterson
/
Schatplichtig is de stad die haar
voldragen vlam om sokkelhoog fier
vuur te spuwen uitbesteedt. 'Lichtjes'
losjes weg laat waaien. Een euro redt
de stad en zet Maastricht in lichterlaaie.
Philip Houben
/
ook het kleinste vlammetje
verlicht de stad.
wandelaar, maak de stad vurig,
maak vlam in Maastricht.
Leo Herberghs
/
Hoog houdt de geleerde Minckeleers
zijn fakkel in de hand. Gehuld in toga
of toog verlicht hij Maastricht. Laat
hem zijn gaspijp blijven dragen, zoals
het Mooswief haar groentemand.
Emma Crebolder
/
MESTREECH
Dit is een stad die zich
elk jaar ontregelt – dus
huppel in het hoofd,
speel tegenlicht, denk vuur
dat maar niet dooft.
Joke van Leeuwen
/
De vlam
Hoe klein de stad
in haar handen.
Hoe licht.
De vlam in de zon als meisje.
Kreek Daey Ouwens
/
Wandel onrustig verder
met een mond vol tanden.
'Zo’n vlam is goed voor een dooie soldaat.'
Maar hoe hard je dat ook dacht,
ik wou wel voor je branden.
Benno Barnard
/
Vlam
Met uw bijdrage fakkelt dankbaar
de ontdekker van het kolengas
het aardgas af (liefst tot het op is),
dat zijn revolutionaire uitvinding uit
de keukens van mijn jeugd verdreef.
Rouke van der Hoek
/
het Maastricht dat ik van kinds af ken
zit voortaan aan een knop geketend,
alleen voor geld valt het ontbrekend
stukje op zijn plek. De markt regeert
de Markt. Herstel. Met geld.
Daan Doesborgh
/
Het is anders vandaag op dit plein in Maastricht
Nu de eeuwige vlam op de Markt is gedoofd
Want de stad voelt verlamd en het volk kijkt beroofd
Maar ik klaag, terwijl u net de pijn heeft verlicht
U maakt vuur, u bent lief, u verdient een gedicht
Quirien van Haelen
/
Open in het ochtendgloren de dunne sluiers
boven deze stad, laat tot ’s nachts de oude
huizen sprankelen bij knisperende verhalen,
gestreeld door het spel van vuur en vlam.
Frans Budé
/
Het donkert om je, als vanouds.
Maar ergens in de stad brandt
nog een licht, dat je pas ziet
wanneer je weggeeft wat je hebt,
wat je verhindert om te zien.
Paul Hermans
/
Markt Maastricht
Het Mooswief draagt geen groente
in haar mand: kool en prei van steen.
Aan Minckeleers' hand ontspruit vers vuur:
vrucht van zijn verstand.
Wiel Kusters
/
LOFDICHT
Minckelers, al een eeuw lang stadsgezicht,
ontdekte de schriftuur van licht en vuur
in steenkoolgas, dat zon bracht in de nacht
en warmte gaf aan de inwoners van Tricht
Ton van Reen
/
PRIVATE
Gedenk Minckelers, ex-Maagden van Maastricht
die eens de vurige gaslach van God
heeft uitgerekend - bij het licht
van uw wakkere bruiloftslampjes
op uw dwaze struisvogelkonten!
Manuel Kneepkens
/
elke dag vang ik 't vuur
op een straathoek, langs de rivier of op het plein
simpel, onbeduidend, als de warmte van de zon
dit is mijn stad, hier zal ik sterven
Maarten van den Berg
/
Verbrand
Ik ben de uitvinder van lichtend gas
Uit de tijd van gewogen zeden en verstand
Schenk ik zicht, maar betaalde ook mijn prijs:
Mijn wapperend vuur heeft mijn gezicht verbrand.
Ad van Iterson
/
Schatplichtig is de stad die haar
voldragen vlam om sokkelhoog fier
vuur te spuwen uitbesteedt. 'Lichtjes'
losjes weg laat waaien. Een euro redt
de stad en zet Maastricht in lichterlaaie.
Philip Houben
/
ook het kleinste vlammetje
verlicht de stad.
wandelaar, maak de stad vurig,
maak vlam in Maastricht.
Leo Herberghs
/
Hoog houdt de geleerde Minckeleers
zijn fakkel in de hand. Gehuld in toga
of toog verlicht hij Maastricht. Laat
hem zijn gaspijp blijven dragen, zoals
het Mooswief haar groentemand.
Emma Crebolder
/
MESTREECH
Dit is een stad die zich
elk jaar ontregelt – dus
huppel in het hoofd,
speel tegenlicht, denk vuur
dat maar niet dooft.
Joke van Leeuwen
/
De vlam
Hoe klein de stad
in haar handen.
Hoe licht.
De vlam in de zon als meisje.
Kreek Daey Ouwens
/
Wandel onrustig verder
met een mond vol tanden.
'Zo’n vlam is goed voor een dooie soldaat.'
Maar hoe hard je dat ook dacht,
ik wou wel voor je branden.
Benno Barnard
/
Vlam
Met uw bijdrage fakkelt dankbaar
de ontdekker van het kolengas
het aardgas af (liefst tot het op is),
dat zijn revolutionaire uitvinding uit
de keukens van mijn jeugd verdreef.
Rouke van der Hoek
/
het Maastricht dat ik van kinds af ken
zit voortaan aan een knop geketend,
alleen voor geld valt het ontbrekend
stukje op zijn plek. De markt regeert
de Markt. Herstel. Met geld.
Daan Doesborgh
/
Het is anders vandaag op dit plein in Maastricht
Nu de eeuwige vlam op de Markt is gedoofd
Want de stad voelt verlamd en het volk kijkt beroofd
Maar ik klaag, terwijl u net de pijn heeft verlicht
U maakt vuur, u bent lief, u verdient een gedicht
Quirien van Haelen
/
De gedichten voor de vuurautomaat in Maastricht worden u aangeboden door de deelnemende dichters, stichting Dichter in Beeld en het Huis voor de Kunsten Limburg. De vuurautomaat is gerealiseerd door kunstenaarscollectief Space in opdracht van gemeente Maastricht.